Het werd gebouwd tussen 1696 en 1703, op de plaats van een voormalig 11e eeuws gebouw, als de kerk van de abdij van St-Sulpice. Tijdens de Franse Revolutie werd de oude kathedraal van Cambrai verwoest, maar de abdijkerk overleefde omdat het werd gebruikt als een Tempel van de Rede. Toen de kerkelijke status van Cambrai in 1802 werd hersteld, zij het als bisdom in plaats van als aartsbisdom, wat het eerder was geweest, werd de bisschopszetel gevestigd in de overlevende abdijkerk, die de kathedraal van Cambrai werd. De kathedraal werd zwaar beschadigd door brand in 1859, maar eindelijk gerestaureerd, met advies van Viollet-le-Duc, en ingewijd op 12 mei 1894. De kathedraal werd ook zwaar beschadigd in de Eerste Wereldoorlog en, niet zo ernstig, in de Tweede Wereldoorlog. Het bevat het graf, door David d’Anger, van François Fénelon, die aartsbisschop was van 1696 tot 1715. De kathedraal is een klein bedevaartsoord vanwege het bekende Italo-Byzantijnse schilderij genaamd “Onze Lieve Vrouw van Cambrai” of de Cambrai Madonna (c. 1340) in een zijkapel. De kathedraal ontleent nu zijn toewijdingsnaam hiervan: “Notre-Dame de Grâce” of “Maagd van tederheid”, van het Eleusa-icoontype dat het illustreert. (Bron: Wikipedia)
Wilt u reageren? Of heeft u een suggestie of een vraag? Klik hier.
